Utraty ciąż w pierwszym trymestrze
Uważa się, że 15-25% ciąż kończy się poronieniem. W około 80% przypadków staje się to w pierwszym trymestrze (czyli do 12. tygodnia ciąży).
Wiele ciąż kończy się na tyle wcześnie (do 5. tygodnia), że kobieta często nie zdąży się zorientować, że była w ciąży. Uznaje się, że poronienia samoistne w tej fazie sięgają nawet 60%. Badania dowodzą, że 50% do 70% poronień samoistnych w pierwszym trymestrze ciąży spowodowanych jest wadą genetyczną zarodka. Najczęstszą przyczyną są anomalie w liczbie chromosomów (86% przypadków) oraz anomalie strukturalne (6% przypadków). W pozostałych 10-20% przypadków utratę ciąży powoduje stan zdrowia kobiety (wady układu rozrodczego, choroby przewlekłe i genetyczne, ostre powikłania po infekcjach wirusowych i bakteryjnych). Ostatnia grupa czynników ryzyka, to czynniki zewnętrzne, jak nadużywanie substancji i niektórych leków oraz wiek kobiety.
(dane za Benedetto C., Patriarca A., Marozio L. i in., Epidemiologia ed eziopatogenesi, „L’aborto spontaneo”, Prenatale, APGOT, Tom 6, nr 3, grudzień 2002, s. 9).
Utraty ciąż w drugim trymestrze
Około 3% ciąż kończy się utratą w drugim trymestrze (czyli między 13. a 20. tygodniem). Wówczas poronienie przebiega dwojako:
- czasem następuje rozwarcie szyjki macicy, ale bez skurczy i dochodzi do tak zwanego „bezbolesnego porodu”, niestety dziecko jest za małe, by przeżyć tak wczesne oddzielenie z mamą.
- częściej dzieje się tak, że podczas rutynowego usg kobieta dowiaduje się, że serce dziecka przestało bić, dostaje skierowanie do szpitala, gdzie wywoływany jest poród.
Najczęstszymi przyczynami utrat w drugim trymestrze są choroby zakaźne, choroby genetyczne, schorzenia macicy (zwłaszcza niewydolność szyjki macicy).
Żadna z tych przyczyn nie jest Twoją winą.
Często nawet nie da się określić przyczyny utraty ciąży. Mówimy wówczas o tak zwanym „poronieniu idiopatycznym” (w niektórych badaniach odsetek takich poronień w drugim trymestrze sięga nawet 50%!)
Słowniczek podstawowych terminów medycznych w kontekście poronienia
Poronienie embrionalne – gdy ciąża obumiera pomiędzy 5. a 9. tygodniem.
Poronienie płodowe – gdy ciąża obumiera po 10. Tygodniu.
Poronienie późne/poronienie w drugim trymestrze – gdy utrata ma miejsce pomiędzy 13. a 20-22. tygodniem ciąży.
Poronienie spontaniczne – gdy dochodzi do samoistnego usunięcia z ciała kobiety zarodka i pęcherzyka żółtkowego. Przebiega z krwawieniem i skurczami. Zwykle nie wymaga interwencji medycznej, a krwawienie i ból fizyczny znikają samoistnie po kilku dniach.
Poronienie niezupełne – gdy pojawia się krwawienie i skurcze, ale na usg widać, że macica nie oczyściła się całkowicie i potrzebna jest interwencja medyczna. Najczęściej kobieta orientuje się, że poronienie jest niezupełne, ponieważ ból i krwawienie utrzymują się dłużej niż kilka dni.
Poronienie zatrzymane/chybione – gdy rozwój zarodka zatrzymuje się, a ciąża obumiera bezobjawowo. Kobieta najczęściej dowiaduje się o tym podczas rutynowego usg.
Ciąża bezzarodkowa/puste jajo płodowe – gdy nie wykształcił się zarodek. Na usg widać pusty pęcherzyk ciążowy.
(za Cozza G., Przerwane oczekiwani. Poradnik dla kobiet po poronieniu, wyd. Mamania, 2013, s. 23-24)
(za Cozza G., Przerwane oczekiwani. Poradnik dla kobiet po poronieniu, wyd. Mamania, 2013, s. 21-22)
